mieć w duszy wiatr
co chmury czarne rozgoni
i błękit zamiesza
zmierzch letni
gdy ciepłem złota
drżenie fal ucisza
niczym zapach ziemi
po lipcowej ulewie
unieść się ku słońcu
i włosy zaplatać aniołom
gdy zimową porą
kołyszą wróble
na gałęziach głogu
jak one
mieć w duszy wiatr
. . .
am