w kilku słowach o sobie...

 ***

jak w parkowej alejce liść

od burty do burty

ja

targana wiatrem uczuć

niezmierzonych

i odległych

boję się stanąć i spojrzeć

czy to wichura

czy we mnie 

sztorm

***

szukam pytań

dręczę otoczenie

gmatwaniną własnych wątpliwości

znając odpowiedzi

nie słucham nikogo

siebie też

tylko cisza

drżały dwa serca blaskiem jak świt

-trzęsienia ziemi to tylko mit-

niosły je słowa i ciepło rąk

szukały szczęścia daleko stąd

gdzie nie ma ludzi, nocy i zła

gdzie tylko cisza, gdzie "ty i ja"

chciały się ukryć przez wzrokiem złym...

został z ich marzeń jedynie pył

z nadzieją...

leżąc w twoich ramionach

zamykam oczy
tęskniąc za tobą

szarozielona zazdrość
każe mi walczyć
z twoimi snami
przyćmić marzenia
rzeczywistością
stać się bezskrzydłym aniołem
łączącym noc z dniem
jawę ze snem

zasypiam
z nadzieją, że będziesz
i tam i tu
nie tylko dziś

lustro

jak w kryształowym lustrze

moje odbicie w twych oczach
jestem w nich jasna i piękna
promienie słońca w warkoczach
wystarczy północny wiatr
co zdmuchnie miłość i ciepło
bym w kawałeczkach szkła
odkryła to, że uciekło
co mogło nadawać sens
zapełnić mi dni i noce...

to ja wybieram milczenie
z kieliszkiem, ciszą i kocem...

kiedy puka noc...

(autor: Pit1233, źródło: Wikimedia)

w kropelkach rosy jutra blask

w kolorach liści cienie

mijają dni, upływa czas

w nicości tkwi marzenie

szarzeje jakość, znika treść

i w mgłach poranne wschody

nieprostą drogą trzeba nieść

codzienne swe zawody