jakże się kiedyś pięknie

kochać pragnąć dało...
tęsknił rozum i serce
tęskniło też ciało
listy się gdzieś z daleka
przez gołębia słało
a na odpowiedź dni albo
tygodnie czekało

albo wiersze pisało
perfumą pachnące
zdania skrzętnie składało
w myśli ciepłe drżące
tak by serce poruszyć
tak się poczuć blisko
i czyjeś oczy wzruszyć
dać przez list to wszystko
czego ci tak brakuje...
(dzisiaj człowiek co stracił nawet nie pojmuje)

nie ma westchnień i wyznań
kwiatów gdzieś na łąkach
i inny smak ma nawet
daleka rozłąka
w dobie skype`a whatsApp`a
komunikatorów
próżno nam oczekiwać
ognistych amorów

masz pod ręką na co dzień
twarz i głos i słowa
obrazów wszelkich masę
aż ci pęka głowa
i czasem aż się marzy
by ten miły miła
choć na chwilę się z netem
wreszcie rozłączyła

by się dało zatęsknić
by się zapragnęło
i po papier listowny
z westchnieniem sięgnęło
by słowa najcenniejsze
drżącą ręką skreślić
i to jak bardzo kochasz
w kilku liniach zmieścić

am