foto: Anna Wójtowicz-Wnuk

że dla ciebie kiedyś była światem
nie potrafisz i nie chcesz powiedzieć 

za to umiesz przypomnieć raz setny
historyjkę o słonym obiedzie

nie pamiętasz koloru jej oczu
smaku ust ani skąd przybyła
za to wiesz jak zacisnąć dłoń w pięść
by się drżąca w fotelu skuliła

nie wiesz o czym śni o czym marzy
kiedy w głos się ostatnio zaśmiała
za to sprawiasz że z każdym świtem
staje się bardziej smutna i mała

może kiedyś rozpłyniesz się w mroku
i wypuścisz z rąk jej sznureczki
będą mogły znów zalśnić gwiazdami
puste oczy szmacianej laleczki

am